از ابتدای ورود سینماتوگراف به ایران، اما فقط قاجاریان اشرافی و درباریان می‌توانستند از این پدیده استفاده کنند. محل استفاده هم بیشتر در جشن‌ها و مراسم عروسی و شادی‌های مختلف بود.چهار سال بعد، سال ۱۲۸۳، اولین سالن سینما در تهران افتتاح شد.
صاحب این سینما «میرزا ابراهیم‌خان صحافباشی» بود و این سالن نمایش فیلم را در حیاط پشت مغازه‌اش راه انداخت. جایی در خیابان چراغ‌گاز و سه راه مهنا؛ همان چهارراه مهنای فعلی در لاله‌زار نو که تا خیابان ارباب جمشید ادامه داشت. در این سالن، بیشتر فیلم‌های کوتاه کمدی نشان می‌دادند. بعضی وقت‌ها هم برنامه‌ی نمایش فیلم‌ها را اخبار تشکیل می‌داد که اغلب از روسیه به دست می‌آوردند.
میرزا ابراهیم‌خان صحافباشی درس‌خوانده‌ی دارالفنون بود و سینما را برای اولین بار در لندن دیده بود. معروف است که در مقابل در ورودی سالن نمایش سه دستگاه جهان‌نما قرار داشت که تماشاگران از سوراخی که در آن تعبیه شده بود، تصاویری برجسته می‌دیدند .می‌گویند در سینمای او فیلم‌ها فقط شب‌ها نمایش داده می‌شد و بلیت‌های سینمایش یک، دو و پنج ریال بودند و وقتی تماشاگران سر محل‌های از پیش تعیین‌شده‌شان نمی نشستند، صحافباشی داد می‌زد: «حیا کنید! بروید سر جایتان، آهای یک‌قرانی‌ها حیا کنید!»
مشتریان او در این دوره عموم مردم نبودند. معمولا تماشاگرها از اعیان، فرنگ‌رفته‌ها و افراد برگزیده بودند؛ از جمله محمدعلی جمالزاده نویسنده، اتابک، علاءالدوله و ... . این سینما اما فقط یک ماه عمر کرد و میرزا ابراهیم خان صحافباشی» خیلی زود به دلیل شرایط مالی و مخالفت‌ها مجبور به فروش سینما شد.