1- احمد بیرشک دوران تحصیل را به شکل عجیبی گذراند. پدرش کارمند گمرک بود و به همین خاطر مجبور بود برای ماموریت‌های کاری بین شهرهای مختلف در رفت‌وآمد باشد. همین باعث شد احمد نتواند به صورت منظم به مدرسه برود. با این حال درس و مشق او برای پدرش بسیار اهمیت داشت و به همین خاطر در همه‌ی سال‌های تحصیل، خود او بود که به احمد تدریس می‌کرد و زبان و ادبیات فارسی، ریاضیات و زبان فرانسه را به او می‌آموخت. با همین آموزش‌های پدر، احمد در مشهد از کلاس چهارم به کلاس پنجم ارتقا پیدا کرد و در مدرسه‌ی آلیانس تهران هم بعد از یک آزمون از کلاس ششم به هفتم رفت.
2- احمد جوان بعد از پایان دوره‌ی دبیرستان وارد «دارالمعلمین عالی» شد و رشته‌ی ریاضیات را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد. شاید خاطره‌ی آموزش‌های شیرین پدر باعث شده بود شوق به تدریس داشته باشد و همین شوق بعد از فارغ‌التحصیلی او را به ساری کشاند. بیرشک سال‌ها در دبیرستان‌های ساری تدریس کرد. بعد از آن ۱۸ سال در دانشگاه پلی‌تکنیک، دانشسرای عالی و دانشگاه صنعتی شریف کار آموزش را ادامه داد و البته در همه‌ی این سال‌ها بیش از ۱۱۰ کتاب را -ازجمله کتاب‌های درسی ریاضیات- ترجمه و تالیف کرد.
3- فکر ارتقای کیفیت آموزش در سطح کشور هیچوقت این معلم پرتلاش را رها نکرد. احمد بیرشک سال ۱۳۲۷، در سن ۴۱ سالگی با کمک تعدادی از دوستانش اولین مدرسه‌ی هدف را بنیان‌گذاری کرد. مدرسه‌ای که در آن روزها از نظر سطح آموزش و تجهیزات در سطح اول کشور بود. او در سال‌های بعدی عمرش علاوه بر مشغله‌های تدریس و تالیف و ترجمه، گاهشمار ایرانی را هم بعد از چند سال کار بادقت، تصحیح و به زبان انگلیسی ترجمه و در آمریکا چاپ کرد. بعدها پروفسور «راین گولد»، تقویم‌شناس برجسته‌ی آمریکایی در مقدمه‌ی کتابی که گاهشماری تصحیح شده بیرشک در آن چاپ شده بود نوشت: « دقت تقویم ایرانی حیرت‌انگیز است. این گنجینه گرانبها را باید فرزندان ایران قدر بدانند.»
4-احمد بیرشک فروردین ۱۳۸۱ نشان درجه یک «دانش» را از طرف دولت ایران به پاس همه تلاش‌هایش دریافت کرد. این مرد بزرگ ایرانی، چند روز بعد، در روز ۱۴ فروردین ۱۳۸۱ و در سن ۹۵ سالگی از دنیا رفت.