به گزارش روابط عمومی باغ کتاب تهران، این نشست با حضور دبیران بخش‌های مختلف جشنواره از جمله بهروز غریب پور رئیس شورای سیاستگذاری و دبیر بخش تئاتر، کمال تبریزی دبیر بخش فیلم، فردین خلعتبری دبیر بخش موسیقی، سیف الله صمدیان به نمایندگی از محمود کلاری (دبیر دیجیتال آرت)، مازیار رضاخانی مدیر جشنواره رضا کیانیان عضو شورای سیاستگذاری، بابک بادکوبه مدیر تبلیغات روز دوشنبه 23 دی ماه در پردیس تئاتر و موسیقی باغ کتاب تهران برگزار شد.
این نشست با سخنرانی بهروز غریب‌پور آغاز شد. او با اشاره به تعطیلی سینما، تئاتر و موسیقی در دوران کرونا گفت: روز گذشته در خدمت وزیر ارشاد و معاون هنری‌اش بودیم. نکته مهمی که برای آقای وزیر وجود داشت، این بود که بخش خصوصی بدون تکیه بر وزارتخانه‌های دولتی و به صورت خودجوش، در این دورانِ بسیار سخت آستین بالا زده است و کاری را رقم بزنیم که عرصه هنر به آن نیاز دارد. خوشبختانه حمایت معنویِ وزارت ارشاد را هم در کنارمان داریم. باید فضایی ایجاد شود تا فیلم‌های توقیف شده امکان اکران پیدا کنند.
در ادامه نشست کمال تبریزی گفت: ما و گروه دوستانی که در اینجا هستند، کاری را با همدیگر انجام می‌دهیم که به نسبت دیگر جشنواره‌ها شکل متفاوتی خواهد داشت. در بخش سینما توجه ویژه‌ای به جوانان داریم. استعدادهایی که به دلیل گمنام بودن شاید در دیگر جشنواره‌ها دیده نشوند. سعی داریم که بیش از ایجاد حس رقابت، روی نقد و بررسیِ فیلم‌ها متمرکز شویم. بخشی از کارمان به فیلم‌هایی اختصاص دارد که تا کنون اکران نشده‌اند. در زمینه پخش فیلم‌ها با مشکلِ کپی رایت مواجهیم که این مسئله گریزناپذیر است. ما در کشورمان قانون کپی‌رایت نداریم و قابل پیگیری نیست.
در ادامه برنامه رضا کیانیان با اشاره به انگیزه‌های خود از حضور در این جشنواره گفت: یکی از دلایلی که باعث شد به این جشنواره بپیوندم، این بود که به کسانی امکان دیده شدن می‌دهد که هیچ کجای دیگر جای دیدن ندارند. توجه کنید که چقدر ما گروه موسیقیِ زیرزمینی داریم که هیچ‌وقت دیده نمی‌شوند. چقدر گروه تئاتری داریم که کارهایشان هیچ‌کجا دیده نشده است. در این بین بخشی از هنرمندان در عرصه دیجیتال آرت کار می‌کنند و کارشان هیچ‌جا دیده نمی‌شود. من فکر می‌کنم اینجا و این جشنواره جایی برای دیده شدنِ هنرمندان و آثاری است که امکان دیده شدنِ کمتری دارند.
فردین خلعتبری: برخی از جوانانِ خواننده یا نوازنده هستند که در طیِ این سال‌ها به ما مراجعه می‌کردند و از ما درخواست کمک داشتند. متأسفانه جایی برای حمایت ویژه و مستمر از این هنرمندان نبود. ما معتقدیم که هیچ موسیقیِ غیرمجازی وجود ندارد. در عرصه حرفه‌ای موسیقی در ایران عرصه رقابت وجود ندارد. در هنرهای دیگر رقابت به سادگی شکل می‌گیرد. مثلاً در عرصه فیلم، کارگردانی کارکُشته، اثرش را در کنار کارگردانی جوان به عرصه داوری و رقابت می‌گذارد. در بخش تریویِ خوانندگی بانوان، همه صداها در اختیار یک ذهن است و نباید در آن تکخوانی وجود داشته باشد. باید به صورت هم‌آوایی اجرا شود. برای این کار رپرتوار کمی وجود دارد. به همین دلیل از دوستان خواننده‌ام خواستم که همت کنند و آثاری در این زمینه بسازند تا بانوان بتوانند این آثار را اجرا کنند.