این خانه و موزه‌ی زیبا در سال ۱۳۸۲ به ثبت ملی رسیده است. در این موزه اشیایی گرانبها که مربوط به زمان و زمان‌سنجی هستند، نگهداری می‌شوند. از جمله‌ی این اشیا می‌توان به ساعت‌هایی که از مشاهیر ایران مانند دکتر محمود حسابی در موزه به نمایش در آمده است، ساعت‌های تاریخی و قدیمی مثل ساعت آفتابی «ناصرالدین‌شاه»، ساعت‌های لوکس و دکوری قدیمی و همچنین اسناد و مدارکی مرتبط با موضوع زمان اشاره کرد.
غیر از گنجینه‌ی گرانبهایی که در موزه قرار دارد، معماری و گچبری‌های زیبای این موزه هم حتما توجه شما را به خود جلب می‌کند. در حیاط این موزه ساعت آفتابی، ساعت شنی، ساعت آبی و ساعت سوختی مربوط به دوره‌های مختلف تاریخی و درون موزه هم ساعت‌های مکانیکی دیواری، رومیزی، جیبی و مچی به نمایش درآمده است.
باغی که موزه‌ی زمان در آن قرار دارد، در گذشته بخشی از زمین‌های باغ فردوس محسوب می‌شده و در اختیار داماد ناصرالدین‌شاه بوده که پس مرگ او به پسرش می‌رسد. در بین سال‌های ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ حسین خداداد این باغ را می‌خرد. در آن زمان خانه‌ای ساده در باغ بوده که به دستور حسین خداداد بازسازی می‌شود و اسکلت چوبی آن به اسکلت فلزی تغییر می‌کند. این تغییرات و بازسازی‌ها ۱۰ سال طول می‌کشد. زمانی که کار بازسازی بنا آغاز شد، حسین خداداد از برجسته‌ترین معماران و هنرمندان آن زمان تهران دعوت کرد. استاد کاشی به‌عنوان معمار و همچنین طراح برجسته‌ی معماری و حاج عبدالکریم نویدتهران به‌عنوان گچبر ساختمان برگزیده شدند. حسین خداداد به دلیل علاقه‌ی شخصی به هنرگچبری، برجسته‌ترین اساتید این حوزه را در اجرای تزئینات این ساختمان به کار می‌گیرد.
انجام تزئینات گچبری خانه‌ی حسین خداداد (موزه‌ی زمان فعلی) حدود ۱۲ سال طول می‌کشد که در نهایت در سال ۱۳۵۶ این ساختمان به شکل فعلی و مانند یک اثر هنری کامل به پایان می‌رسد. قدمت ساختمان فعلی موزه‌ی زمان حدود ۸۰ سال و معماری این ساختمان ترکیبی از فرم و سبک‌های اروپایی و ایرانی است.
موزه‌ی «تماشاگه زمان» اینجاست: خیابان ولی‌عصر(عج)، ابتدای خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی. برای کسب اطلاعات بیشتر با این شماره تماس بگیرید: ۲۲۴۱۷۳۳۶.
.jpg)
.jpg)
