الکسیویچ در طی ده سال با ۵۰۰ نفر از حاضران و شاهدان این اتفاق –از مردم عادی تا سیاست‌مداران- مصاحبه کرده و ابعاد مختلف این فاجعه را از زبان آن‌ها روایت کرده است. سوتلانا الکسیویچ در سل ۲۰۱۵ برنده‌ی جایزه‌ي نوبل ادبیات شد. این اولین‌بار بود که نوبل ادبی به یک غیرداستانی‌نویس می‌رسید. هنگام اهدای جایزه‌اش این جمله را در توصیف او گفتنند: «به خاطر نوشته‌های چندصدایی‌اش که یاد بود رنج‌ها و دلیری‌های زمانه‌ی ماست.»
۲۶ آپریل سال ۱۹۸۶ حادثه‌ای اتمی در نیروگاه هسته‌ای چرنوبیل اتفاق افتاد. طیِ اشتباهی بزرگ در آزمایش ایمنی یکی از راکتورها، واکنش‌های زنجیره‌ای و کنترل نشده‌ای توسط مدیران عملیاتی رخ داد. بعد از این اتفاق و انفجار راکتور، به مدت ۹ روز آلاینده‌های رادیواکتیو در هوا رها شدند. دو نفر در همان لحظه‌ی انفجار جان خود را از دست دادند، بیش از پنج میلیون نفر آسیب دیدند و در حدود پنج هزار منطقه مسکونی آلوده شدند. پیامدهای فاجعه چرنوبیل هنوز هم ادامه دارد. افزایش بیش از اندازه‌ی ابتلا به سرطان و به‌دنیا آمدن نوزادان ناقص‌الخلقه گواهی بر این است که چرنوبیل هم‌چنان قربانی می‌گیرد.
برشی از کتاب: «این یک آتش‌سوزی معمولی نبود، بلکه چیزی بود شبیه به تابش نور. زیبا بود. در سینما هم چیزی مشابه آن ندیده بودم. آن شب همه در بالکن‌ها جمع شده بودند. هرکس بالکن نداشت، می‌رفت به خانة دوستانش. خانه ما طبقه نهم بود و دید عالی داشتیم. فاصله‌ی مستقیم‌مان سه کیلومتری می‌شد. بچه‌ها را بیرون می‌آوردند و روی دست می‌گرفتند: «نگاه کن! یادت بماند!»… بعضی‌ها از فاصله‌های چندده‌کیلومتری با ماشین و دوچرخه می‌آمدند که تماشا کنند. ما نمی‌دانستیم مرگ ممکن است این‌قدر زیبا باشد.»
برای اطلاع از موجودی کتاب‌ها و تهیه آن‌ها کافی است از شنبه تا پنج‌شنبه، ساعت ۹ تا ۲۰ با شماره ۹۶۰۴۵۶۹۳ تماس بگیرید.