از آداب نوروزی مردم تهران قدیم چه می‌دانید؟

پختن سمنو کاری جمعی بود و خانم‌ها برای پخت آن دور هم جمع می‌شدند و خانمی که مسن‌تر، اهل نماز و روزه و به ویژه اگر سیده بود، مسولیت اصلی را به عهده می‌گرفت.

چهارشنبه، 28 اسفند 1398 |

شیرینی‌هایی مانند رشته به رشته، خاتون، پنجره‌ای، پادرازی و ... از جمله شرینی‌هایی بودند که پخت آنها در ایام نوروز رواج داشت.
در ایام نوروز دوخت لباس نو بر عهده‌ی خود مردم بود و کمتر پیش می‌آمد که کسی لباس آماده بخرد.
‌پختن سمنو کاری جمعی بود و خانم‌ها برای پخت آن دور هم جمع می‌شدند و خانمی که مسن‌تر، اهل نماز و روزه و به ویژه اگر سیده بود، مسولیت اصلی را به عهده می‌گرفت. پخت سمنو پس از اینکه چند روز گندم را خیس می‌گذاشتند و شیره‌اش را می‌گرفتند، دو تا سه روز پیش از عید بعد از اذان مغرب و عشا آغاز می‌شد و تا قبل از اذان صبح طول می‌کشید و بعد از نماز صبح و خوردن صبحانه، سمنو را تقسیم می‌کردند.
‌مردان هم در ایام پیش از نوروز چند وظیفه داشتند؛ تا قبل از سال ۱۳۳۴ تهیه‌ی آب تازه برای آب‌انبار و حوض‌خانه و شستن حوض و آب‌انبار برعهده‌ی مردان بود. همین‌طور هرس کردن درختان، درست کردن باغچه، کاشتن گیاهان و جابه‌جا کردن وسایل سنگین مثل لحاف‌کرسی و جمع کردن ظروف خالی مواد غذایی زمستانی و وسایل زمستانی.
‌در لحظه‌ی تحویل سال در میدان ارگ توپ بزرگی را شلیک می‌کردند و مردم می‌گفتند «توپِ عید در شد!» این توپ را در سحر و افطار ماه رمضان هم استفاده می‌کردند. البته بعدها رادیو آمد و مردم لحظه‌ی تحویل سال را از طریق رادیو متوجه می‌شدند.
‌یک شب مانده به تحویل سال، زمان خوردن سبزی‌پلو با کوکوی سبزی، سیر تازه و ماهی فرا می‌رسید. می‌گفتند خوردن پلوی سبزی‌دار دل را زنده، احشاء را تازه و بدن را رطوبت مفید می‌بخشد و روح تازه به تن می‌دمد.
‌شب سال نو، یعنی شب تحویل سال، وقت خوردن رشته‌پلو بود که خوردن آن آدابی داشت. رشته‌پلو که با رشته‌ی پلویی و همراه با خرما و کشمش سرخ‌کرده آماده می‌شود، غذایی است که نه‌تنها پر قوت و گرم‌کننده‌ی مزاج به شمار می‌آمد. بلکه خوردن آن موجب می‌شد که سرِ رشته‌ی کار تا آخر سال در دستشان باشد.