نادر ابراهیمی ۱۵ فروردین ۱۳۱۵ در تهران به دنیا آمد. بعد از اینکه دیپلم ادبی را از دانشگاه دارالفنون گرفت، برای ادامه‌ی تحصیل در دانشگاه رشته‌ی حقوق را انتخاب کرد. اما حقوق چیزی نبود که با علائق او جور باشد. این رشته را بعد از دو سال رها کرد و وارد رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی شد.
همه‌ی ما نادر ابراهیمی را به عنوان یک نویسنده‌ی توانا می‌شناسیم. نکته‌ای که درست است اما شاید حق مطلب را درمورد فردی به سختکوشی او ادا نکند. اگر کتاب‌های «ابن مشغله» و «ابوالمشاغل» را از او خوانده باشید، می‌دانید که ابراهیمی کارهای زیادی را در زندگی تجربه کرده است؛ کمک‌کارگری تعمیرگاه سیار در ترکمن‌صحرا، کارگری چاپخانه، حسابداری و تحویلداری بانک، صفحه‌بندی روزنامه و مجله و کارهای دیگر چاپ، میرزایی یک حجره‌ی فرش در بازار، مترجمی و ویراستاری، فیلم‌سازی مستند و سینمایی، مصور کردن کتاب‌های کودکان، مدیریت کتاب‌فروشی، خطاطی، نقاشی روی روسری و لباس، تدریس در دانشگاه‌ها و ...
ابراهیمی که نوشتن را از ۱۶ سالگی آغاز کرد و اولین کتابش سال ۱۳۴۲ با نام «خانه‌ای برای شب» به چاپ رسید. در سال‌های بعد، ابراهیمی آثار دیگری چاپ کرد که با استقبال مخاطبان روبه‌رو شدند؛ زبان لطیف و شاعرانه‌ی او در آثاری مثل «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم» و «یک عاشقانه‌ی آرام» و برای همیشه ماندگار شدند. او بعدها چند فیلم سینمایی و مستند و دو مجموعه‌ی تلویزیونی را نوشت و کارگردانی کرد. او بعدها به صورت حرفه‌ای و با تاسیس یک موسسه، در زمینه‌ی ادبیات کودکان هم کار کرد و جوایزی مثل جایزهی نخست براتیسلاوا، جایزهی نخست تعلیم و تربیت یونسکو، جایزهی کتاب برگزیده سال ایران و ... را دریافت کرد.
این نویسنده‌ی بزرگ ایرانی و خالق آثار ماندگاری مثل «آتش بدون دود»، ۱۶ خرداد سال ۱۳۸۷ بر اثر بیماری از دنیا رفت.