دبيرستانی که خودش موفق به افتتاح آن نشد؛ چون او دو روز پيش از رسيدن اساتيد اين مدرسه از سمت خود کنار گذاشته و از تهران تبعيد شد. در این مدرسه دروسی مانند پزشکی، رياضی، تاريخ، جغرافيا، داروسازی، زبان فرانسه، زبان انگليسی، نقاشی و موسيقی تدريس می‌شد. بنای دارالفنون ۱۷۰ سال قدمت دارد.
دارالفنون را می‌توان اولین دانشگاه در تاریخ مدرن ایران دانست. در نوشته‌های ایرانی، تا مدت‌ها همه‌ی دانشگاه‌های خارجی را دارالفنون می‌خواندند. امیرکبیر پس از سفر به روسیه، متوجه نیاز فوری کشور به مرکز آموزش عالی شد و به خاطر همین از ابتدای صدارت خود، برای ایجاد این مرکز تلاش کرد. در نهایت دارالفنون در روز یکشنبه ششم دی ماه ۱۲۳۰، ۱۳ روز پیش از قتل امیرکبیر و با حضور ناصرالدین شاه، آقاخان نوری صدراعظم جدید و گروهی از دانشمندان و معلمین ایرانی و اروپایی با ۳۰ نفر شاگرد به‌طور رسمی افتتاح شد. در آن زمان هفت معلم اتریشی، آموزش محصلینی را که اغلب از خانواده‌های مهم و بانفوذ بودند، بر عهده داشتند. در سال ۱۳۰۴ قمری نیرالملوک وزیر علوم تالار نمایشی در مدرسه ساخت تا مکانی برای اجرای تئاتر باشد. از آن زمان درِ اصلی مدرسه در خیابان همایون بسته و دری به خیابان ناصریه سابق و ناصر خسرو فعلی گشوده شد.
شاگردان دارالفنون حدود ساعت هشت صبح به دارالفنون می‌رفتند و ساعت ۳ بعدازظهر از آن خارج می‌شدند. حضور و غیاب، رسمی متداول در این مرکز آموزشی بود. به گفته‌ی احتشام‌السلطنه، هر سه سال یک‌مرتبه، برای رفتن به مرتبه‌ی بالاتر یا دوره‌ی بعدی از محصلان امتحان نهایی گرفته می‌شد. مهم‌تر از معماری، آنچه باید در ردیابی ریشه‌های دارالفنون در کانون توجه قرار داد رشته‌هایی است که در این مرکز تدریس می‌شد. طب و جراحی، معدن، پیاده‌نظام، سواره‌نظام، توپخانه، داروسازی، شیمی، فیزیک، هندسه، زبان فرانسوی، روسی و... از جمله مباحثی بودند که شاگردان دارالفنون از آنها بهره‌مند می‌شدند.
دارالفنون اینجاست: میدان امام خمینی، خيابان ناصرخسرو، پلاک ۲۶۶. سوال‌های بیشتر را هم می‌توانید از این شماره بپرسید: ۳۳۹۳۲۲۲۳.
عکس‌هایی از تاریخ دارالفنون ببینید.
