سروش سروشیان؛ آب‌شناسی ایرانی

1. هفت یا هشت ساله بود که عمویش بعد از فارغ‌التحصیلی در رشته کشاورزی از دانشگاه کالیفرنیا، به ایران برگشت. هر ماه که مجله‌های نشنال جئوگرافیک عمو از راه می‌رسید، سروش و بقیه نوه‌ها می‌رفتند خانه عمو تا از دیدن تصاویر زیبای آن لذت ببرند. دیدن تصاویر زیبای آسمان و شنیدن خبر سفر به ماه، باعث شد سروش سروشیان که آن روزها نوجوان بود تصمیم به ادامه تحصیل در رشته مکانیک هوا بگیرد. رشته‌ای که آن روزها در ایران تدریس نمی‌شد. سال نهم دبیرستان بود که تصمیمش را با پدر و مادرش درمیان گذاشت و آنها هم با کمک یکی از آشنایان، از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا در رشته مهندسی مکانیک برای او پذیرش گرفتند. سروش جوان سال ۱۳۵۷ در ۳۰ سالگی مدرک دکترای رشته منابع آبی و آنالیز سیستم‌های هیدرلوژیک را دریافت کرد.
2. بعد از بعد پایان تحصیلاتش، کار و پژوهش را رها نکرد. او و همکارانش در حال حاضر در یکی از مراکز تحقیقاتی مربوط به آب و هوا در آمریکا (مرکز آب‌شناسی و کنترل از راه دور) براساس داده‌های هواشناسی سراسر کره زمین، آب و هوای زمین و احتمال سیلاب و ... را پیش‌بینی می‌کنند. این پیش‌بینی‌ها به کشورهایی که سیستم راداری قوی ندارند کمک می‌کند، شرایط آب‌و‌هوایی کشورشان را پیش‌بینی کنند.

هفته گذشته دکتر سروشیان، یکی از اساتید و پژوهشگران برجسته رشته آب‌شناسی، استاد دانشگاه کالیفرنیا در ارواین و عضو آکادمی مهندسی آمریکا، مدال علوم آب‌شناسی جامعه هواشناسی آمریکا را دریافت کرد. او این جایزه را به خاطر تحقیقات مبتکرانه و پیشگامانه در «هیدرولوژی آب سطحی و سنجش از دور بارش» که تأثیری بنیادی بر آب-هواشناسی (هیدرومتئورولوژی) داشته است دریافت کرد. این دانشمند ۷۲ ساله ایرانی، قبل از این هم جوایز بسیاری در حوزه کار و پژوهش‌هایش دریافت کرده بود.