سوم دبیرستان در رشته علوم تجربی بود که فراخوان آموزش باشگاه خلبانی را دید و وارد دنیای خلبانی شد. شهلای جوان برای شروع، يادگيری مدل‌سازی را شروع کرد؛ بعد وارد بخش مباحث تئوری و علمی پرواز شد و بالاخره توانست اولین پرواز خود را با استاد انجام دهد. سال ۱۳۵۵ و در سن ۱۹ سالگی مدرک پرواز «سلو» را دریافت کرد و یک سال بعد هم توانست گواهینامه خلبانی بازرگانی cpl را کسب کند.
بعد از پایان دوره آموزشی هم در باشگاه خلبانی ماند آموزش پرواز با هواپیماهای بونانزا، سسنا، پایپر، توباگو و تی بی ۲۱ و هواپیماهای دو موتوره شرایک، کماندر، آیلندر و ... را به دانشجویان خلبانی برعهده گرفت. بعد از شروع جنگ تحمیلی، او هم مثل بقیه همکاران مرد، مامور انجام عملیات در منطقه جنگی شد.«من نیز پابه‌پای مردان پرواز می‌کردم و ساعت پرواز جنگی‌ام با بقیه برابر بود.»
شهلا ده‌بزرگی بعد از جنگ هم دست از پرواز نکشید؛ او وارد سازمان هواپیمایی کشوری شد و مسئولیت پرواز و بازرسی همه دستگاه‌های ناوبری فرودگاه‌های کل کشور را بر عهده گرفت. او به دانشجویان زیادی در نیروی دریایی، جهاد سازندگی، شرکت‌های هواپیمایی جمهوری اسلامی ایران و .آموزش داده است. تیرماه سال ۱۳۸۵ رئیس جمهور از ده‌بزرگی به عنوان یکی از زنان برتر ایران تقدیر کرد.
برای خواندن زندگینامه کامل این خلبان ایرانی می‌توانید کتاب «بانوی آبی‌ها» از نشر سوره مهر را بخوانید.