کلان‌شهر تهران بزرگ، از گسترش تدریجی یک روستا پدیده آمده است. به درستی نمی‌دانیم که این روستا از چه زمانی وجود داشته، اما به باور بیشتر تاریخ پژوهان، نام آن اولین بار در قرن سوم هجری، یعنی حدود ۱۲۰۰ سال پیش در منابع تاریخی درج شده است.
نام تهران به شکل مستقل در قرن پنجم هجری در کتابی به‌نام «فارسنامه» آمده است. نویسنده این کتاب، از جایی در ایالت فارس یاد می‌کند که میوه‌های خوبی دارد و می‌نویسد: «همه میوه‌های آن‌جا به‌غایت نیکوست، خاصه انار، که مانند انار طهرانی است.»
حدود ۱۲۰۰ سال پیش در شمال شهر ری، روستای کوچکی وجود داشت به نام تهران. این روستا بعد از حمله مغولان و خرابی ری، یعنی از حدود ۷۰۰ سال پیش به تدریج گسترش پیدا کرد و در مدت صد سال یا کمی بیشتر، تبدیل شد به یک روستای بزرگ یا به تعبیر بعضی‌ها شهرک. بعد در دوره صفویه حصاری به دور آن کشیدند و آن را به شهری با ۱۱۴ برج و چهار دروازه تبدیل کردند و این مربوط می شود به حدود ۴۶۰ سال پیش. قاجارها هم حدود ۲۳۰ سال پیش تهران را به پایتختی خود انتخاب کردند.
عکس اول: دورنمای بازار تهران از فراز شمس‌العماره در دوره ناصرالدین‌شاه | در عکس گنبد مسجد جامع سلطانی(امام)، مسجد عزیزالله و امامزاده زید معلوم است.
عکس دوم: مراسم جشن و سرور در میدان ارگ را در دوره ناصرالدین‌شاه قاجار
عکس سوم: چنار کهنسال امامزاده صالح(ع)