به دستور محمدشاه قاجار، در سال ۱۲۶۴ قمری، قصری برای او در نزدیکی تجریش ساخته شد؛ اما همزمان با بیماری و مرگ او قصر نیمه‌تمام ماند و او در همان قصر نیمه‌تمام به نام محمدیه از دنیا رفت. همزمان با ساخت قصر محمدیه، درباریان نزدیک به او هم در همان حوالی یک باغ و عمارت ییلاقی بنا کردند. از جمله حسینعلیخان معیرالممالک باغی احداث کرد که به باغ فردوس مشهور شد.
عمارت باغ فردوس در دو طبقه به سبک قاجاریه و معروف به گوش‌فیل بنا گذاشته شد. دوستعلی‌خان نظام‌الدوله، پسر حسینعلیخان، به همت معماران اصفهانی و یزدی، ساختمانی در قسمت جنوبی باغ برپا کرد و نام آن را رشک بهشت گذاشت. اما پسرش دوست‌محمدخان معیرالممالک اعتنای چندانی به باغ و ساختمان آن نکرد و با گذشت زمان ساختمان رو به خرابی رفت تا حدی که سنگ‌های مرمر آن کنده و به عمارت امیریه (مدرسه‌نظام) برده شد. بعد از آن مالکیت باغ چند بار دست به دست شد تا سرانجام در سال ۱۳۱۸ ق، در زمان سلطنت مظفرالدین شاه قاجار، محمدولی‌خان سپهسالار تنکابنی آن را خرید.
سپهسالار، علاوه بر ایجاد فواره و استخرهای مطبق، قنات باغ فردوس را هم احیا کرد و سردری با شکوه در مظهر قنات (میدان‌گاه فعلی باغ فردوس) ساخت؛ ولی به دلیل بدهی به تجارت‌خانه طومانیانس، باغ را به او داد و طومانیانس هم باغ را در ازای بدهی به دولت رضاشاه واگذار کرد. سرانجام در سال ۱۳۱۶ شمسی، وزارت معارف (آموزش و پرورش) آنجا را خرید و ساختمان را مرمت و دبیرستان شاپور تجریش را در آن تأسیس کرد.
در سال ۱۳۵۰ ساختمان موجود در باغ به مرکز فرهنگی و هنری و نمایشگاهی و پس از انقلاب هم به مرکز آموزش فیلمسازی تبدیل شد و در نهایت در ۲۸ شهریور ۱۳۸۱ موزه سینما در باغ فردوس افتتاح شد.